zondag 27 januari 2013

De dagen

Donderdag had ik een gezellig gesprek met een van Suriname afkomstige Alphenaar in de trein, ik zei: ik werk morgen, kom eens gezellig langs! Hij had zijn woord gehouden, hij is langs gekomen, alleen voordat ik kwam - en toen ik kwam bleek ik niet te hoeven werken. Ik liep net een paar honderd meter van mijn vriendin haar huis naar mijn huis toe, en ik weet de weg uit mijn hoofd. Dat stuk heb ik wel honderden keren gelopen. Ik ken de huizen, ik ken het restaurantje die, nadat het zichzelf tot 'bistro' heeft verklaard, nog steeds amper klanten heeft, het huis waarin wat slordige mensen leven, die twee katten hebben, het huis waarbij een oud-vriendinnetje vroeger oppaste, de brug, het huisje met de waarachtig bejaardeninrichting (oudere mensen hebben altijd een bedenkelijke smaak, zo van die stoffige huisjes, was dat vroeger ook al zo? Ik snap nu waarom Rietveld met zijn huis aan kwam zetten), en café aan de overkant, althans, zo heet het niet - het heet café de Watersport, maar voor mij is het café aan de overkant, omdat het tegenover mijn straat staat. Binnen elk huis, binnen de bistro, binnen het café, zaten de mensen: de mensen die mij aankeken. Nu bedenk ik me dat dat misschien wel komt omdat ik als een nieuwsgierig persoontje naar binnen heb gekeken. Uiteindelijk dacht ik: Ik wil hier weg - al heb ik dit waarschijnlijk net zo vaak gedacht als ik het stukje heb gelopen. Op een dag ben ik er weg. Vandaag ben ik weer aan school begonnen, en, waarachtig en hoezee, de frustraties kwamen weer opborrelen. De laatste dagen heb ik me verwonderd om mensen die boos waren op het weer (nuttig) en heb ik enorme vertedering gevoeld voor de mensen die chagrijnig en levensmoe waren. Dat was het. Ja, dat was het. Ik ben de persoon die altijd aankomt met plotselinge plannen. Er spookt nu in mijn hoofd een plan rond dat ik wiskundelessen wil gaan volgen. Laatst stapte ik uit de trein en ik dacht: Ik ga Fries leren spreken! Enzovoort.



Ik tekende ooit: 'Essentie van een meerkoet' en hing hem op de muur van het lokaal - hij hing er twee weken, onaangetast, tot dat ik op een dag terugkwam en de essentie van een meerkoet, naar mijn mening, verbeterd waren. Bedankt daarvoor. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten