Diane Arbus & Nan Goldin

Het in beeld brengen van lelijkheid heeft me altijd al gefascineerd. Fouten, vreemde trekken. Mensen met onscherpe kanten. Maar ook in films, een hoofdpersonage in een film moet altijd iets hebben. Een angst voor kamerplanten. De neiging tot het vertellen van onware verhalen. Het liefhebben van een crême brulee doorprikken (en daarom is Amélie ook zo'n goede film, het zit vol met rare personages). Ik ben zeer gecharmeerd van niet erg flatterende foto's. Van vetrollen en loensende kijkers. Maar ik ben ook gek op de personen die bijna nooit zo puur in beeld worden gebracht. Prosituees. Gehandicapten. Tienermoeders.
Hier twee net door mij ontdekte fotografes:

Diane Arbus



Nan Goldin