Hier volgen een paar tekeningen die ik heb gemaakt toen me ik de ultieme, expressionistische überpuber voelde. De hele wereld zat tegen en toen heb ik keihard de muziek aangezet (Amalia Rodriquez) en mijn pastelkrijtjes gepakt en bijna al het printpapier opgemaakt. De pastelkrijtjes zijn nu wel bijna allemaal gebroken aangezien ik nogal woest à la Karel Appel te keer ging. Hier het resultaat:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten