(Het spijt me zeer voor deze titel, maar het kwam in me op, hoi piepeloi, wat errug!)
Vandaag had ik een zeer geslaagd dagje. Ik ben vandaag om half zes opgestaan, en ik heb om half 8 de trein gepakt naar Utrecht toe, samen met een vriendin. Vriendin moest naar een assesment voor de opleiding Mondheelkunde en ze had me heel lief gevraagd of ik mee ging, en ik zwicht (?) nog al snel, dus ik ben nu al vanaf half zes wakker, zoals ik al zei. Toen zijn we met de bus gegaan, een perongeluk de verkeerde halte uitgestapt (nu wordt het mij duidelijk waarom er een jongen in de bus zat te lachen om ons gesprek dat we wel bij de goede halte uit moesten stappen), weer een bus terug genomen en gelukkig was daar voor mijn vriendin een maatje (naamgenoot van mij, alle vrouwen op de wereld die nu zwanger zijn: Noem je kind geen Lotte, want iedereen heet Lotte) die ook naar het assesment moest. Dus toen ben ik weer terug gegaan naar der Boes, waar ik een zeer goed geklede jongeman aantrof, maar bij het uitstappen alweer kwijt was. En toen had ik zeeën van tijd, wat heel goed aanvoelde. Mijn doel: Nieuwe naalden voor mijn platenspeler, het Theologisch-Politiek Traktaat van onze geliefde Spinoza en een jurkje voor het 25-jarig -huwelijkfeest (Ik begin me af te vragen hoe ik dat correct spel met alle streepjes en dingetjes). Ik ben met geen van allen thuis gekomen, hoe kan het ook anders, maar wel met de volgende dingen:
- Een boek vol met schilderijen, etsen en schetsen van Gustav Klimt.
- 'Het ik is een ding' van Jean Paul Sartre.
- 'Korte verhandeling over God, de mens en zijn geluk' van weer onze geliefde Spinoza.
Ik vind de Slegte zo'n geweldige winkel, ze hadden er alleen geen Spinoza, dat is dan wel weer een beetje jammer. Maar wel Sartre. En ze hebben er een verkoper waarvan ik zelf nogal gecharmeerd was, maar ik weet niet of hij dat ook van mij was of geschokt was dat ik een boek van Sartre kocht, want hij vergat me mijn wisselgeld terug te geven. Even terzijde, ik heb het gevoel dat er in Utrecht de mens gemiddeld knapper is dan in Nieuwkoop, maar misschien kwam dat wel door mijn zonnige humeur. Deze werd trouwens nog meer versterkt door een leger aan clowns (ik heb een hekel aan clowns, maar deze waren best te doen nog) die met mij het volgende hebben gedaan:
1. Snoep aangeboden.
2. Geknuffeld + een groepsknuffel met alle clowns
3. Muziek met mij gemaakt waarbij ik mijn lach niet kon inhouden aangezien ik midden op een plein aan het dansen was met een groepje 'Open je Hart' clowns.
4. Tenslotte heb ik nog een clown ontmoet die me een snoepje aanbood, maar toen ik weigerde vroeg hij of hij iets anders voor me kon doen. Ik heb vervolgens gezegd dat hij wel een dansje met me mocht maken, dus dat hebben we gedaan.
(Ik vroeg me af of dit vrijwilligers waren of werkelozen die door de gemeente zijn ingezet)
Vervolgens ben ik met de trein weer naar Alphen gegaan, heb tot zes gewerkt, ik heb alleen wel een paar planken op mijn hoofd gekregen dus ik heb nu hoofdpijn. Je suis malade à la tête, laten we het maar zo zeggen (krankzinnig ben ik immers ook).
Laten wij nu afsluiten met een groet/gedagding die aansluit bij de titel:
Doedeledoki (Het zal vast wel aan die clowns liggen)
Vandaag had ik een zeer geslaagd dagje. Ik ben vandaag om half zes opgestaan, en ik heb om half 8 de trein gepakt naar Utrecht toe, samen met een vriendin. Vriendin moest naar een assesment voor de opleiding Mondheelkunde en ze had me heel lief gevraagd of ik mee ging, en ik zwicht (?) nog al snel, dus ik ben nu al vanaf half zes wakker, zoals ik al zei. Toen zijn we met de bus gegaan, een perongeluk de verkeerde halte uitgestapt (nu wordt het mij duidelijk waarom er een jongen in de bus zat te lachen om ons gesprek dat we wel bij de goede halte uit moesten stappen), weer een bus terug genomen en gelukkig was daar voor mijn vriendin een maatje (naamgenoot van mij, alle vrouwen op de wereld die nu zwanger zijn: Noem je kind geen Lotte, want iedereen heet Lotte) die ook naar het assesment moest. Dus toen ben ik weer terug gegaan naar der Boes, waar ik een zeer goed geklede jongeman aantrof, maar bij het uitstappen alweer kwijt was. En toen had ik zeeën van tijd, wat heel goed aanvoelde. Mijn doel: Nieuwe naalden voor mijn platenspeler, het Theologisch-Politiek Traktaat van onze geliefde Spinoza en een jurkje voor het 25-jarig -huwelijkfeest (Ik begin me af te vragen hoe ik dat correct spel met alle streepjes en dingetjes). Ik ben met geen van allen thuis gekomen, hoe kan het ook anders, maar wel met de volgende dingen:
- Een boek vol met schilderijen, etsen en schetsen van Gustav Klimt.
- 'Het ik is een ding' van Jean Paul Sartre.
- 'Korte verhandeling over God, de mens en zijn geluk' van weer onze geliefde Spinoza.
Ik vind de Slegte zo'n geweldige winkel, ze hadden er alleen geen Spinoza, dat is dan wel weer een beetje jammer. Maar wel Sartre. En ze hebben er een verkoper waarvan ik zelf nogal gecharmeerd was, maar ik weet niet of hij dat ook van mij was of geschokt was dat ik een boek van Sartre kocht, want hij vergat me mijn wisselgeld terug te geven. Even terzijde, ik heb het gevoel dat er in Utrecht de mens gemiddeld knapper is dan in Nieuwkoop, maar misschien kwam dat wel door mijn zonnige humeur. Deze werd trouwens nog meer versterkt door een leger aan clowns (ik heb een hekel aan clowns, maar deze waren best te doen nog) die met mij het volgende hebben gedaan:
1. Snoep aangeboden.
2. Geknuffeld + een groepsknuffel met alle clowns
3. Muziek met mij gemaakt waarbij ik mijn lach niet kon inhouden aangezien ik midden op een plein aan het dansen was met een groepje 'Open je Hart' clowns.
4. Tenslotte heb ik nog een clown ontmoet die me een snoepje aanbood, maar toen ik weigerde vroeg hij of hij iets anders voor me kon doen. Ik heb vervolgens gezegd dat hij wel een dansje met me mocht maken, dus dat hebben we gedaan.
(Ik vroeg me af of dit vrijwilligers waren of werkelozen die door de gemeente zijn ingezet)
Vervolgens ben ik met de trein weer naar Alphen gegaan, heb tot zes gewerkt, ik heb alleen wel een paar planken op mijn hoofd gekregen dus ik heb nu hoofdpijn. Je suis malade à la tête, laten we het maar zo zeggen (krankzinnig ben ik immers ook).
Laten wij nu afsluiten met een groet/gedagding die aansluit bij de titel:
Doedeledoki (Het zal vast wel aan die clowns liggen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten