Perforator

Ik  heb constant het gevoel dat er iets spannends en belangrijks staat te gebeuren. Het enige wat ik weet is dat ik morgen ga leren voor mijn scooterexamen, het stoffen van mijn kamer al weken uitstel en dat ik donderdag met een vriendin (long time no see) ga afspreken en in de avond met een paar vriendinnen naar de film ga (lees: incognito naar Magic Mike). Voor de rest wil ik graag hierbij het volgende persoon verbannen uit het clubje 'gerespecteerde mensen': De meneer of mevrouw die de doorzichtige perforator heeft uitgevonden. Ja, je leest het goed: een doorzichtige perforator. Niet zo handig als je Lotte bent, je hele vloer vol ligt met kleren, schoenen, plastic zakken, bonnetjes, tekeningen, boeken en belangrijke documenten klaar om geperforateerd te worden. Het nadeel van doorzichtig is dat het simpelweg doorzichtig is. Je kan hem niet zien. Zo kan je dus 10 minuten zoeken (innerlijke rust, Lotte, innerlijke rust, je vind die verschrikkelijke perforator wel), in je kamer, alles overhoop halen, om ook maar enig klein stukje doorzichtig perforator te vinden. Na deze zen-maar-toch-wanhopige- 10 minuten heb ik mijn moeder om hulp geroepen. ' Ligt hij dan niet op de keukentafel?' was het antwoord. En ja hoor, daar lag hij. De genieperd.

Morgen ga ik dan toch echt mijn kamer stoffen. En weer verder leren, en en en en, ik ga weer even een paar dingen inscannen. Want op vacantione heb ik namelijk twee geniale, magneqfique en geweldige dingen op de kop getikt voor een belachelijk goedkeupe prijs (en nog un euro, en nog un euro). Namelijk:

 een originele (!) uitgave van die Jugend, jaartal 1912 (Vier eureutjes maar). Ik was al bekend met de prachtige voorkanten van het blad, maar nog niet met de inhoud. De inhoud is jammer genoeg niet bijster interessant, aangezien het meeste in onleesbaar gotisch Duits is geschreven. Wel zijn er veel kleine pentekeningen en grotere strip-achtige tekeningen in te vinden. En natuurlijk de reclames.

Een prachtige Duitse uitgave van Spinoza's 'Briefwechselen', jaartal 1920 (hoezee), compleet met 1e, 3e, 4e, én 2e naamval (hoezee). En compleet met iets te grote spaties tussen letters. Jammer genoeg heeft het boek niet zo'n spannende kaft, namelijk gewoon rood. Wel is er met de hand opgeschreven, aan de achterkant. Ik moet nog uitvogelen wat er nou precies staat.

Ook heb ik trouwens op vacantione een nieuw mooie-dingen-schriftje gekocht, die scan ik ook nog wel even in, en mijn nieuwste pagina's van mijn oude-mooie-dingen-schriftje (ik heb nog een bladzijde over).

En nu heb ik zin in volgend jaar. Ik heb zoveel zin in volgend jaar. Euh lovely mothers euh euh euh, wat hebben we er een zin aan!