Lichte verslaving.

Hierbij wil ik graag jullie de volgende blog meedelen. Ik ben zelf licht verslaafd aan deze blog, en dat komt onder andere natuurlijk door de gehele nieuwsvoorziening op alles van het gebied Spinoza, maar vooral ben ik gefascineerd door het aantal irritaties die in de reacties zijn te lezen. Voor mij zijn al de ondergetekenden van de reacties professoren in wijsbegeerte (althans, zo lijkt het) en maar al te koppig. Nu ik mij geheel spinozistisch heb voorgenomen om met deze irritaties en openbaarlijk uitgevochten ruzie'tjes niet de spot te drijven of me er kwaad om te maken, kan ik me er wel om verwonderen dat Spinoza en daarbij ook Multatuli al te gelijk hebben: De roeping van de mens is om mens te zijn.

Oftewel: We zijn allemaal mensen en niemand is perfect. Mag ik dan ook stilletjes genieten van irritaties tussen spinozisten? Ja, want lachen mag van de rede, al moet het niet zo ver gaan tot spot. Ik geef eerlijk toe dat ik niet geef om de inhoud van de discussies (het zal altijd een raadsel blijven hoe je dingen als imaginatio en idea vertaald naar het modern Nederlands), maar om het feit dát er irritaties zijn en lichte verwijten. Al moet ik wel zeggen dat de irritaties zeer adequaat worden uitgevochten, daarvoor mijn complimenten.

(Nog het meest fascinerende van allemaal is dat de inhoud van de discussies nog geen eens zoveel over de interpretaties van de eerste appendix of over het imaginatio-probleem gaan, maar over de zin en onzin van twitter)

Zij is denk ik later ook zo koppig geworden. Bron onbekend.