Zoals de titel het al zei, school is cool. Ja, ja. Dat is eigenlijk wat je vaker hoort van mensen die naar het HBO gaan: Je doet iets wat je leuk vindt. Derhalve ik me nu heel erg thuis voel op mijn nieuwe school. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk gewoon iedereen even aardig vind en dat ik hoop dat dit zo blijft. Ik had me voorgenomen om mij dit schooljaar niet op één clubje mensen te gaan richten maar vanaf het begin met meerdere mensen te praten. Dit lukt al aardig, al moet ik zeggen, in navolging van Spinoza, dat het niet in mens' mogelijkheid ligt met iedereen in vriendschap te treden. Het spijt me voor het niet hebben van het citaat, mijn Ethica ligt nog beneden en ik was van plan hem niet naar boven te brengen, dewijl ik hem morgen in de trein ga meenemen, want dan heb ik iets te doen daar in de trein en in mijn tussenuren. Betreft het citaat, het citaat gaat over de overheid tegenover bestrijding van armoede. Spinoza stelde dat bestrijding van armoede een zaak was van de overheid, omdat het niet in de particulier zijn macht ligt om met iedereen een vriendschappelijke verhouding te hebben. Zo dus. Ik heb toenet een persoonlijkheidstest gedaan en daar kwam het volgende rijtje uit:
1. Waarnemer
2. Bemiddelaar
3. Levensgenieter
Ik denk dat het wel redelijk klopt, dat rijtje. Een waarnemer ben ik, ik let vaak op de details. Wel vind ik mij persoonlijk meer een bemiddelaar dan een waarnemer. Een waarnemer waarneemt namelijk niet altijd objectieve kennis, terwijl ik daar heel erg van ben, waardoor ik ook altijd een beetje dooddoener ben in gesprekken. Als iemand een bewering doet die niet waar kan zijn, kan ik daar eindeloos over zeuren. Mezelf heb ik weliswaar geleerd me voor dit soort subjectieve kennis af te sluiten (ik sluit niet uit dat ik daarvoor niet beïnvloedbaar ben) en mezelf in te houden wanneer het op dit soort gesprekken aan komt. Handige eigenschap hoor, je zelf dingen aan leren, maar daar ben je humanist voor denk ik. De bemiddelaar, ja, die ben ik wel. Geërfd van mijn moeder. Diplomatiek, welliswaar met een eigen mening maar midden in een conflict geldt de vrede voor mij het hoogste. Vroeger wanneer twee vriendinnen ruzie hadden was ik vaak degene die beide kanten aanhoorde en alles relativeerde, net zolang de twee toenadering zochtten. Op drie staat de levensgenieter, en dat is waar, ik drink veel bier, haha. Al nu ik het zeg, ik heb wel kriek leren drinken in België dus binnenkort sla ik aan de Palmpjes! Nee, de levensgenieter is inderdaad wel iets wat bij mij past, en wat helemaal past is zijn derde plek in het rijtje. Ik denk dat als humanist je wel een levensgenieter moet zijn, als doemdenker of als Schopenhauerist ('Het ergste moet nog komen') ben je denk ik eerder calvinist of een homobulla'íst.
Ik raad iedereen af een homo bulla'ist te zijn. Een homobulla'ist, dat is een persoon die beseft dat het leven mooi maar kort is, en dat klinkt welliswaar heel positief, maar terzijde betekent het ook dat de dood altijd aanwezig is. Homo bulla est, de mens is een zeepbel. Prachtige dingen, zeepbellen, maar knappen doen ze altijd op onverwachte momenten. Sommige mensen gebruiken ook nog wel het woord 'YOLO'. Carpe diem slaat meer op het hier onder genoemde.
Ik houd mij liever aan stelling LXVII, de overbekende 'Een vrij mens denkt over geen ding minder dan aan de dood, en zijn wijsheid is geen oefening in sterven maar in leven.'
1. Waarnemer
2. Bemiddelaar
3. Levensgenieter
Ik denk dat het wel redelijk klopt, dat rijtje. Een waarnemer ben ik, ik let vaak op de details. Wel vind ik mij persoonlijk meer een bemiddelaar dan een waarnemer. Een waarnemer waarneemt namelijk niet altijd objectieve kennis, terwijl ik daar heel erg van ben, waardoor ik ook altijd een beetje dooddoener ben in gesprekken. Als iemand een bewering doet die niet waar kan zijn, kan ik daar eindeloos over zeuren. Mezelf heb ik weliswaar geleerd me voor dit soort subjectieve kennis af te sluiten (ik sluit niet uit dat ik daarvoor niet beïnvloedbaar ben) en mezelf in te houden wanneer het op dit soort gesprekken aan komt. Handige eigenschap hoor, je zelf dingen aan leren, maar daar ben je humanist voor denk ik. De bemiddelaar, ja, die ben ik wel. Geërfd van mijn moeder. Diplomatiek, welliswaar met een eigen mening maar midden in een conflict geldt de vrede voor mij het hoogste. Vroeger wanneer twee vriendinnen ruzie hadden was ik vaak degene die beide kanten aanhoorde en alles relativeerde, net zolang de twee toenadering zochtten. Op drie staat de levensgenieter, en dat is waar, ik drink veel bier, haha. Al nu ik het zeg, ik heb wel kriek leren drinken in België dus binnenkort sla ik aan de Palmpjes! Nee, de levensgenieter is inderdaad wel iets wat bij mij past, en wat helemaal past is zijn derde plek in het rijtje. Ik denk dat als humanist je wel een levensgenieter moet zijn, als doemdenker of als Schopenhauerist ('Het ergste moet nog komen') ben je denk ik eerder calvinist of een homobulla'íst.
Ik raad iedereen af een homo bulla'ist te zijn. Een homobulla'ist, dat is een persoon die beseft dat het leven mooi maar kort is, en dat klinkt welliswaar heel positief, maar terzijde betekent het ook dat de dood altijd aanwezig is. Homo bulla est, de mens is een zeepbel. Prachtige dingen, zeepbellen, maar knappen doen ze altijd op onverwachte momenten. Sommige mensen gebruiken ook nog wel het woord 'YOLO'. Carpe diem slaat meer op het hier onder genoemde.
Ik houd mij liever aan stelling LXVII, de overbekende 'Een vrij mens denkt over geen ding minder dan aan de dood, en zijn wijsheid is geen oefening in sterven maar in leven.'
Enfin en uiteindelijk ben ik het nog steeds eens met mij in de trein vaak overgedachte
'Niet is, zoals wit nooit wit is'
(Ik was in de trein heel filosofisch aan het filosoferen over essenties en het Zijn, maar toen kwamen er een groepje schoolkinderen voor mij zitten met een gesprek over kip op brood, foto's op facebook en gehandicapte kinderen die ze zullen verkopen als ze geboren zijn, ja dus)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten