Tijdens de zomer ben ik altijd wel blij dat ik in dit vergeten dorp Nieuwkoop woon. Uren op het water dobberen, eten, zwemmen, varen - alles. Mijn hoofd wiebelt nog na. Dezer dagen zit mijn hoofd vol met dingen die ik moet doen en vervolgens na laat. Ik kwam uit bij http://www.stapuitdekerk.nl/, de buurtkinderen roepen mijn kat voortdurend en heb ik bijna het boek '1984' uit - waar ik enigszins in teleurgesteld ben. Voor de rest wil ik melden dat 'Candide' van Voltaire geniaal is, dat Alphen aan den Rijn op zo'n zomerse dag als deze toch nog wel te doen is en dat ik school vreselijk mis. Ik merk het aan mijn handen en mijn vingers, ze hebben niks te doen. Normaal tekende ik de hele dag, soms ook met de nacht erbij, en daarnaast speelde ik piano. Nu heb ik vorige week na een enigszins emotioneel afscheid mijn laatste pianoles gehad (voordat ik naar Gent verhuis) en hebben mijn vingers al helemaal geen rust. Ik merk het voornamelijk met werk - ik voer met werken grovere handelingen uit met mijn handen, niet de precieze handelingen die ze moeten maken als wanneer ik teken of speel. Mijn vingers lijken nu net op het lichaam van iemand die Cold-Turkey gaat - ik kan ze niet stilhouden.
De zomer noopt mij tot een filosoof die enkel tot onnuttige conclusies en gedachtes komt, of mijn gedachtegang gaat zo langzaam dat deze, zoals eigenlijk alles wat tergend langzaam gaat, tot stilstand komt. Het zal het weer wel zijn. Een dame in de winkel merkte op, nadat ik met veel moeite betaalde (Het bedrag was zeven euro. Ik gaf zes euro en ik snapte niet wat er verkeerd ging), dat 'ik beter niet in een winkel kon werken.' Ik zette deze opmerking recht door te antwoorden dat ik al twee jaar lang in een winkel werk. Ze keek me verbaasd aan, ik licht triomfantelijk terug. Ik ben de enige in mijn droom, mijn eigen toekende droom, dat ik ooit voordat mijn lichaam afsterft ik met een bescheiden bijdrage de wiskundige wereld op zijn kop zet, ik alleen met die droom - want veel mensen dromen van een boot of meer geluk, maar ik heb die droom voor mij alleen, en ik ben ook de enige die stiekem blijft geloven in het 'wonder' wat het zal zijn.
Ik las vandaag opnieuw Joe Speedboot (ik prefereer soms boeken die reeds gelezen zijn boven nieuwe boeken), en ik citeer deze zin:
'Het zag eruit als een bedevaart zoals ik door de kamer schoof en ik wist dat ma zou jubelen van weer een wonder als ze het zou zien en Jesaja zou aanhalen, 'de kreupele zal klimmen als een hert en de tong van de stomme zal een vreugderoep aanheffen' enzo, want sommige mensen zien nu eenmaal liever wonderen dan wilskracht.'
Een fijne zomer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten