Twee weken geleden, op de dinsdag, ben ik naar een lezing betreft 'Spinoza's politiek realisme' gegaan. Ik was vastbesloten om objectieve notities te maken, maar dat is niet echt gelukt. Hier mijn spannende verhaal:
<< Campus Etterbeek lijkt op
een modelwijk uit de jaren 50. Een beetje op de Bijlmer meets DDR. Binnen de hoge grijze betonnen panden bevindt zich een
groen parkje met veel heuvels en looppaden. Als mieren ontstaan er plotseling
stromen met studenten die alle kanten uit gaan. Ik zet mijn gezicht op Stoa en
doe alsof ik hier elke dag ben. Ik verdwaal, twee keer. Ik vraag dan ook twee
keer de weg en ben dan ook twee keer verkeerd gestuurd. Ik raak ook verward,
want de studenten die ik zag zagen eruit als 13 en het gebouw was versierd met
posters gemaakt door projectgroepjes. De klaslokalen lijken op ondergrondse
lokalen die alleen gebruikt worden tijdens nucleaire rampen. Net op tijd loop
ik lokaal 1.08 binnen. Een spraakverwarring met de jongeman waarbij ik me moet
aanmelden. Anders dan de internetsite doet vermoeden, gaat dit geen flitsende
lezing worden. Ik neem achterin plaats naast 3 oude kalende mannen met witte
baarden. Het eerste wat ik op schrijf:
‘I have no idea what I’m doing.’
Het duurt even. Het ruikt er naar tandartsengeur en het klinkt er naar koffiegeklinkel. Het lokaal zit vol
met oude mensen in oude-mensen-die-van-filosofie-houden kleding. Zulke kleding
bestaat uit grote truien voor de mannen en wanordelijke blouses voor de dames.
De man voor me heeft een glimmend achterhoofd waarop vaak geslagen lijkt. Even
waan ik me op een ouderavond.
De man die de lezing geeft
heeft twee brillen. En een dikke buik. Tijdens zijn college gaat er een mobiele
telefoon af. In paniek grijpt een vrouw het ding. Als ze op een knopje drukt is
het ding stil. Dan na een minuut begint het ding luid te piepen. De notuliste,
die achter mij zit, zucht meerdere malen.
In de pauze ben ik
weggepiept en door stakingen bij de NMBS kwam ik te laat aan op school. >>
Ik weet niet of het na de pauze nog interessant werd. De lezing was niet helemaal voor mijn doelgroep. Om heel eerlijk te zijn was alles wat ik heb meegeluisterd (voor de pauze) voornamelijk herhaling voor me. Het lag aan mij. De spreker was een aardige gast, het publiek luisterde netjes. Maar het tempo was van een slakkengang. Het ligt aan mij, ik ben de flitsende colleges bij DWDD gewend. Ik kan ook weinig zeggen over de inhoud. Het betrof voornamelijk Spinoza's positie binnen de politieke ideeën van zijn tijdgenoten. De man sprak zoal over de correspondentie tussen Spinoza en van Oldenburg, en nog even over More's Utopia. Ik weet niet waar de meneer over sprak na de pauze. Plots was er namelijk koffiepauze en ik bedacht me dat ik het niet leuk vond en dat ik naar school toe moest, plus dat ik een beetje bang was voor alle oude mensen die massaal aan de koffie zaten. Ik heb wel nog een prentje van onze spreker:
Voor de rest gaat alles prima in Gent. Ik heb amper een stem omdat ik verkouden ben, maar voor de rest gaat alles prima. De laatste tijd schrijf ik heel veel, heel korte stukken tekst zonder een einde, want ik houd van schrijven maar niet als er een verhaallijn in moet komen of als ik spanning moet opbouwen. Ik durf ze nu nog niet hier te delen. Ik weet ook dat iedereen hier langzamerhand naar Tumblr verhuist, en derhalve heb ik tumblr uitgeprobeerd, echter vind ik het vreselijk. Ik blijf hier.
Ik ruik de tandartsengeur gemixt met een vleugje onbestemde fleecetrui door de computer heen.
BeantwoordenVerwijderen(En hier blijven bloggen! Je blog is heel fijn zo, niets aan doen :))
Dankjewel! Ik blijf inderdaad lekker hier, het is misschien wat minder mooi en fancy allemaal maar ik kan hier veel makkelijker reageren op andere blogs en makkelijker grote stukken zetten :)
BeantwoordenVerwijderenwil je anders mee op reis?
BeantwoordenVerwijderenJa, hoor! Ik zal dolgraag nog een keer naar Schotland willen.
Verwijderen