vrijdag 18 maart 2011

I see Dutch people !

De laatste dagen ben ik wat meer geïnteresseerd in de liefde.  Geïnteresseerd, nee, zo heet dat niet. Ook geen obsessie, want dat denk ik aan gillende meisjes die neer vallen bij Doe Maar of Bruno Mars. Gewoon. Ik weet niet. Gefascineerd. Dat is het goede woord. Zoals de kunstenares bij wie ik stage loop op het moment gefascineerd is door kranten. En het is niet de liefde zelf, nee. De eh opkomende liefde. Klinkt raar. Ik loop al dagen lang rond met allemaal verhalen van 'liefde op het eerste gezicht' die zo in een mierzoeten Bolly- of Hollywood film kunnen. Ik maak tekeningen van de perfecte jongen. Misschien is het wel slecht wat ik nu doe hoor, misschien is mijn beeld wel te romantisch en te geïdealiseerd. Lotte, je zal nooit rennend naar een trein tegen een perfecte jongen aanbotsen die je aanbiedt om mee te gaan naar Odessa. Lotte, je zal nooit uit een winkel lopen en daar een jongen zien spelen op een oude piano. En dat je dan wacht en dan naar hem toeloopt. En dat de jongen dan een paar bouwvakkers bij zich roept en ze vervolgens de oude piano in jou huis plaatsen. En dat de jongen dan blijft. Nee Lotte - dat is slechts een utopie.

Nu van dat mierzoete gedoe naar wat anders. Ik weet niet hoeveel Nederlandse volgers ik heb (volgens meer heb ik meer Belgische haha). Maar ik moet het even kwijt: Ik erger me dood aan dat 'nationalisme' wat ons aangepraat wordt. En ooh we mogen wel trots zijn op ons land. En ooh we zijn te goed voor de EU, want dit land maakt zoveel verschil! En ooh Nederlanders moeten hun land terug. En ooh in Amerika (Dat ook echt he, IN AMERIKA) zeggen de mensen als ze je vraagt waar ze vandaan komen, eerst áltijd dat ze uit Amerika komen.

Situatie 1. 'Howdy!' Where the hell you fucking from?.  'Yeah my homeboy, I'm fucking from America, you know what I'm saying, the United States yeah. How about you?. 'Oh my god I'm from America toooooo!'
'Oh my god that's so accidental! OH MY FREAKING GOD.'

(Je hoort toch wel aan  iemands accent waar die vandaan komt. Stel je voor: Ik kom iemand tegen met een Rotterdams accent. Dat ga ik toch niet vragen of ie uit Nederland komt?)


Het  meest ironisch is nog wel dat Rutte zegt dat Nederlanders Nederland weer terug moeten hebben, maar zelf veel Engelse woorden in zijn zinnen stopt. Ha ha, faal! Maar toch, op een of andere manier. Ben ik het met hem eens.

Meneer de minister-president, ( Welterusten, slaap maar lekker in uw mooie moedershuis, denk maar niet teveel, aan al die verre kusten. Waar Libiërs zitten eenzaam zonder huis)

Geef ons het oude Nederland terug. Het Nederland, waar niet moeilijk werd gedaan over coffeeshops. Het Nederland, waar we niet moeilijk deden over hoofddoekjes. Het Nederland, wat gelukkig was omdat er tenminste aandacht werd besteed aan kunst en cultuur. Het Nederland van de Nederlanders die als enige gespreksonderwerp hadden: 'Gatdamme Herman. Is het weer zo kutweer hier. En al die buitenlanders ook. Zullen we anders naar Spanje emigreren?' Oftewel, níet het Nederland van: 'Jaaaa, ik kom uit Nederland en ik ben daar echt super trots op en wij hadden klompen en molens en ook homo's die mochten trouwen en nu nog steeds hoor maarja als het mijn zoon maar niet is maar we hebben wel hoeren want die heb je tja gewoon en al die buitenlanders passen zich niet aan en nu gaan we bloemkool eten.' Neen, meneer Rutte, ik smeek het u! Geef ons het oude Nederland terug. Het oude Nederland die altijd met het schaamrood op hun kaken zaten wanneer de Fransen, Belgen en Amerikanen op zaten te scheppen over hun staat. Wanneer de Nederlanders op hun fiets zaten en het regende, en ze zongen of riepen: Ik haat Nederland! Wat een kut land! Wat een kut weer! Het Nederland waar de mensen nog liedjes zongen als: We benne op de wereld om elkaar, om elkaar, om elkaar, om elkaar, te helpen niet waar? Het Nederland waarvan iedereen op een dag zou emigreren naar Spanje, Frankrijk of Nieuw Zeeland. Het Nederland waar de mensen tegen elkaar zeiden: 'Ja, ook al ben je uit Suriname, jij bent ook een Nederlander heur'. Het Nederland waar niet gezeurd werd over dubbele paspoorten of burqa's. Hooguit enkel: Zeg schat, ken je wel wat zien met zo'n zwarte lap veur juh ogeh? Kijk maar uit heur! Daag!' Het Nederland waar de mensen nog redelijk gastvrij waren tegenover vluchtelingen. Níet het Nederland, waar u moet bekennen dat u al die vluchtelingen in het Midden Oosten maar liever niet heeft, en dat ze best allemaal naar Italië kunnen gaan.

Nederland is geen land om op trots te zijn. Helemaal niet. In tegenstelling tot Frankrijk, of Amerika, of Rusland, of Engeland, of Zweden of zelfs Duitsland hebben wij de oorlog niet gewonnen. Frankrijk kan je prijzen om zijn ondergrondse verzet. In Nederland? Wij waren in vergelijking met die Fransen slappelingen. Duitsland lag in puin, maar is herrezen als invloedrijk land met een vrouw als bondskanselier. Mensen uit Zweden hadden veel dappere pogingen gedaan om mensen uit de handen van de nazi's te krijgen. Nu schroom ik niet onze dappere verzetsstrijders te prijzen. Maar men moet eerlijk zijn, deze handelden vaak alleen uit verzet tegen de Duitsers. Wij Nederlanders waren laf. Wij volgden braaf en mesquin onze 'leider'. Wij vulden alles netjes in. Wij hebben gruwelijke dingen gedaan. Slaven gehandeld, oorlog gevoerd in Indonesië. Ik schaam me daarvoor, en ik schroom niet om daarvoor 'sorry' te zeggen. Het spijt me oprecht.

Het enige waarop ik trots ben als het om onze geschiedenis gaat, zijn de jaren 60 tot 90. Wij waren vooruitstrevend, wij waren het eerste land waarin homo's gewoon mochten gaan trouwen als ze verliefd waren en van elkaar hielden. Wij hebben een drugsbeleid waar ik trots op ben. Wij hebben Neelie Kroes. Wij hebben Man Bijt Hond (Oh nee, uitgevonden door de Belgen. Hmm). Wij hebben de Grote Donorshow. Oh en we hebben ook Aletta Jacobs.

Maar hée. Zijn al die dingen wel van 'ons'? Dat is een mooie vraag. Eigenlijk niet. Het klinkt zo gek: Aletta Jacons is van ons! Of:  Neelie Kroes is van ons! Maar Neelie Kroes zat bij de EU. Tja.

En daar blijft het bij.

Welterusten voor straks iedereen!

4 opmerkingen:

  1. Wat een geweldig goed verhaal weer.
    Ik ben het volledig met je eens (waarom zit ik op dit moment in Engeland?:p)!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. "Nederland teruggeven aan de Nederlanders", dat is ook zo'n maffe uitspraak. Ik moest heel lang nadenken van wie het dan wel was. Bij mijn weten was Nederland gewoon van de Nederlanders, behalve die die naar het buitenland waren gegaan en plus die die naar Nederland waren gekomen. Maar misschien doelde meneer Rutte wel op het liedje van Pocahontas:

    "You think you own whatever land you land on
    The Earth is just a dead thing you can claim"

    En dat Nederland, deze vierkante meters, deze stenen van onze huizen, deze eindeloze wind, niet van ons is. Van geen één mens. Vooral niet van diegene die haar claimen te hebben. Nederland is niet van de Nederlanders. Nederland is niet van de Surinamers en de Marokkanen. Nederland is van de wind en het water! Vraag maar aan Willem-Alexander (in ieder geval van dat laatste).

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Als ik denk aan Nederland, heb ik nog steeds het beeld van een vooruitstrevende land. Ik wil dan ook trouwen met een Nederlander. In mijn gedachten groot, blond, ruimdenkend, nuchter...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @ Saamielola
    Dat vooruitstrevende begint nu langzamerhand te sterven. Bezuinigingen op kunst & cultuur en op onderwijs. Maar wel investeren in een gevechtsvliegtuig. Niet streven naar een gelijkwaardige samenleving, maar een samenleving waar mensen worden gediscrimineerd op afkomst, geloofsovertuiging en inkomen. Meisjes met hoofddoekjes die geen scholen of openbare gelegenheiden in mogen. Als zo'n plan wordt voortgezet, doe ik een hoofddoek om. Nee, ik zou graag willen dat wij weer zo vooruitstrevend waren als eerst. Maar dan heb je wel een mooi beeld van Nederlanders :)

    @Dreamer
    Ja, wat mooi inderdaad! Het land strekt zich, de wind waait altijd door, die is oneindig. Mooie gedachte. Hij stopt niet bij de grens. Het water roept niet als het Nederland bereikt: 'Kom jongens, mijn watermoleculen, wij zijn nu in Nederland!'. Dat stroomt gewoon door naar de zee. En die zee is ook niet van ons. Het gras is bij ons groen en ergens anders niet anders. Misschien wat dorrig, door de zon. Trouwens, ik wil meneer Rutte wel eens een liedje zien zingen!

    BeantwoordenVerwijderen