Afgelopen woensdag ben ik naar de eerste filosofische talentenjacht van Nederland gegaan, So You Think?! Nu volgt er een recensie van een trotse Lotte die zo blij en trots is dat ze er heen is gegaan.
Al toen ik las dat Brandstof een talentenjacht ging houden voor jonge filosofen werd ik al heel erg blij. Ik moest en zou er heen. Toen ik dit las was ik op de terug weg van Oerol (waarbij drie naakte mannen ons uitzwaaiden). Het enige probleem was dat het om 11 uur was afgelopen, het in Amsterdam was en ik als enige van mijn gehele vriendengroep daadwerkelijk in filosofie geïnteresseerd ben. Het plan was daarom ook al snel mijn hoofd uitgezet. Toch was er iets, iets wat riep dat ik er heen moest gaan. Angsten zijn overwonnen, ik heb een vriendin heeeel lief aangekeken ('Wil jij mijn aanhang zijn?'), vervolgens mijn ouders ('Willen jullie mijn taxi voor de terugweg zijn?') en zo verliep het eigenlijk zonder problemen (althans, we waren een metrohalte te vroeg uitgestapt, c'est tout).
De avond zelf vond plaats op een geweldige locatie, ergens in een kelder bij het hoofdgebouw van de krant Trouw. De kelder was zeer arty-farty ingericht, een donker met een paar sfeerlampjes, compleet bij gewerkt met krakende stoeltjes en zitzakken. De jury had bier, de gemiddelde leeftijd was ca. 23 en de barman was knap. Bij het naar binnen lopen zag ik als eerste een portret van de grote Spinoza hangen. Jammer genoeg waren onze plaatsen nabij een portret van Rousseau, Rousseau, de filosoof die schreef dat vrouwen geen onderwijs nodig hadden omdat ze toch al dom van zichzelf waren (ik heb en bloedhekel aan die kerel met de guitige ogen). De avond zelf was ondanks het Rousseautje magnefique. Vooral de losse sfeer was echt geweldig. De stoeltjes kraakte, soms klonk er een storende piep door de microfoons heen, kandidaten hielden hun blaadjes stevig maar met trillende handen vast en zenuwachtige stemverhogingen en 'ehhhhhh' waren ook van de partij. Hoe ontzettend grappig. Het thema van de avond was iets met 'kijken, kiezen en creeëren'. Veel genoemde naam in de speeches van de kandidaten was meneer Swaab met zijn boek 'wij zijn ons brein'. Hoe kies je? Volgens de een (geweldige vrouw was dat) waren wij niet ons brein, maar onze tieten. Ons lichaam, het lichaam weet wat goed voor ons is en onze keuzes baseren we daar ook op. Een andere jongen (die trouwens ook 1 van de winnaars was), hield een zeer interessante speech over de markt in verhouding tot het 'individu'. Het individu weet wat hij wilt, maar daarom ook wat hij níet wilt. Daarom heeft de markt meer aan een dividu, oftewel, iemand die niet zozeer een eigen persoonlijkheid heeft, maar eerder alles goed en nodig vind. Daarom, zei de jonge filosoof, 'zijn nu zelfs dingen als gezichtscrèmes revolutionair en supernieuw' (Citaat doe ik nu even aan mijn hoofd hoor, maar de strekking ervan is ongeveer het zelfde). De andere winnaar van de avond was een geweldige kerel die psychologie en filosofie had gestudeerd. Hij begon zijn pleidooi voor 'surfen op de golven van het leven' met een historisch feitje: Vroeger als de oude Grieken een vraag des levens hadden, dan gingen ze naar een orakel. Bij het bekendste orakel van die tijd stond er boven de poort: Ken u zelf. Vervolgens ging de jongeman door met zijn pleidooi tegen het móeten kennen van u zelf. Hij hield een stapel psychologische tijdschriften (inclusief Oprah Winfrey's tijdschrift) in zijn hand. Hij citeerde een van de tijdschriften: 'Wat u echt gedaan moet hebben in uw leven, is te hebben gevreeën in de openlucht met de kans dat u gezien wordt'.
Ik vond hem een terechte winnaar.
De echte held van de avond was trouwens een van de presentatoren, Ted. En dat eigenlijk om zijn naam. En zijn droogheid. Niet waar, Ted?
Nu volgen er een paar feuteu's, gemaakt door de mensen van Brandstof dus niet door mij.
Al toen ik las dat Brandstof een talentenjacht ging houden voor jonge filosofen werd ik al heel erg blij. Ik moest en zou er heen. Toen ik dit las was ik op de terug weg van Oerol (waarbij drie naakte mannen ons uitzwaaiden). Het enige probleem was dat het om 11 uur was afgelopen, het in Amsterdam was en ik als enige van mijn gehele vriendengroep daadwerkelijk in filosofie geïnteresseerd ben. Het plan was daarom ook al snel mijn hoofd uitgezet. Toch was er iets, iets wat riep dat ik er heen moest gaan. Angsten zijn overwonnen, ik heb een vriendin heeeel lief aangekeken ('Wil jij mijn aanhang zijn?'), vervolgens mijn ouders ('Willen jullie mijn taxi voor de terugweg zijn?') en zo verliep het eigenlijk zonder problemen (althans, we waren een metrohalte te vroeg uitgestapt, c'est tout).
De avond zelf vond plaats op een geweldige locatie, ergens in een kelder bij het hoofdgebouw van de krant Trouw. De kelder was zeer arty-farty ingericht, een donker met een paar sfeerlampjes, compleet bij gewerkt met krakende stoeltjes en zitzakken. De jury had bier, de gemiddelde leeftijd was ca. 23 en de barman was knap. Bij het naar binnen lopen zag ik als eerste een portret van de grote Spinoza hangen. Jammer genoeg waren onze plaatsen nabij een portret van Rousseau, Rousseau, de filosoof die schreef dat vrouwen geen onderwijs nodig hadden omdat ze toch al dom van zichzelf waren (ik heb en bloedhekel aan die kerel met de guitige ogen). De avond zelf was ondanks het Rousseautje magnefique. Vooral de losse sfeer was echt geweldig. De stoeltjes kraakte, soms klonk er een storende piep door de microfoons heen, kandidaten hielden hun blaadjes stevig maar met trillende handen vast en zenuwachtige stemverhogingen en 'ehhhhhh' waren ook van de partij. Hoe ontzettend grappig. Het thema van de avond was iets met 'kijken, kiezen en creeëren'. Veel genoemde naam in de speeches van de kandidaten was meneer Swaab met zijn boek 'wij zijn ons brein'. Hoe kies je? Volgens de een (geweldige vrouw was dat) waren wij niet ons brein, maar onze tieten. Ons lichaam, het lichaam weet wat goed voor ons is en onze keuzes baseren we daar ook op. Een andere jongen (die trouwens ook 1 van de winnaars was), hield een zeer interessante speech over de markt in verhouding tot het 'individu'. Het individu weet wat hij wilt, maar daarom ook wat hij níet wilt. Daarom heeft de markt meer aan een dividu, oftewel, iemand die niet zozeer een eigen persoonlijkheid heeft, maar eerder alles goed en nodig vind. Daarom, zei de jonge filosoof, 'zijn nu zelfs dingen als gezichtscrèmes revolutionair en supernieuw' (Citaat doe ik nu even aan mijn hoofd hoor, maar de strekking ervan is ongeveer het zelfde). De andere winnaar van de avond was een geweldige kerel die psychologie en filosofie had gestudeerd. Hij begon zijn pleidooi voor 'surfen op de golven van het leven' met een historisch feitje: Vroeger als de oude Grieken een vraag des levens hadden, dan gingen ze naar een orakel. Bij het bekendste orakel van die tijd stond er boven de poort: Ken u zelf. Vervolgens ging de jongeman door met zijn pleidooi tegen het móeten kennen van u zelf. Hij hield een stapel psychologische tijdschriften (inclusief Oprah Winfrey's tijdschrift) in zijn hand. Hij citeerde een van de tijdschriften: 'Wat u echt gedaan moet hebben in uw leven, is te hebben gevreeën in de openlucht met de kans dat u gezien wordt'.
Ik vond hem een terechte winnaar.
De echte held van de avond was trouwens een van de presentatoren, Ted. En dat eigenlijk om zijn naam. En zijn droogheid. Niet waar, Ted?
Nu volgen er een paar feuteu's, gemaakt door de mensen van Brandstof dus niet door mij.
1. Teddddd.
2. Dit was zo ongeveer het sfeertje
3. DJ
(Ik ga volgend jaar zeker weer)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten