Groot nieuws, gepresenteerd met bescheiden trotsheid (een tegenstrijdigheid die min of meer toch wel kan), ik heb mijn Ethica eindelijk uit. En dan nu niet zovan dat ik hem een minuut geleden uit heb, maar juist enkele dagen, de vrijdag wel te verstaan. Het Spinozisme moest meteen weer bij mij in praktijk worden gebracht aangezien de blijdschap die ik zou moeten voelen bij het uitlezen van de Ethica verminderd werd door een tegenstrijdig gevoel van droefheid (eigenlijk meer een 'Lotte waarom ben je nou in gudsnaams zo ongelooflijk dom?-gevoel') . Ik citeer het volgende dat wat ik toen in de trein heb geschreven:
(Op dat moment had ik de Ethica nog niet uit)
'Het jammere van Spinoza's Ethica is dat het geen garantie geeft voor intelligentie, en al helemaal geen wondermedicijn is tegen dyscalculie, ondanks honderden rationalistische en wiskundige stellingen en bewijzen.'
Om een lang verhaal kort te maken:
Op vrijdag krijgen wij colleges, die in twee blokken worden gegeven op een dag. Onze klas is ingedeeld in het blok van 10:45. Nog een blok wordt gegeven om 9:00. Eerst was het plan stiekem binnen te sluipen in de lessen van 9:00, maar door tedoen met mijn scooter werd het toch 10:45. Kwart voor 11. Oftwel: 11.45. Alles netjes ingevoerd in de reisplanner der Nederlandse Spoorwegen en ik reisde vrolijk door met de trein, blij dat ik op tijd was, blij dat ik toch nog even mijn klasgenoten kon zien, die waarschijnlijk dachten dat het me gelukt was om 9:00 toch bij de colleges te zijn. Mijn reis naar die Schule ziet er als volgt uit: 20 minuten scooter, 20 minuten trein en dan 10 minuutjes bus. Het was in de trein dat ik een vrolijk sms'je stuurde naar een klasgenoot: 'Ik kom er aan hoor!'. Het was in de bus, een halte voor de halte waar ik moest uitstappen, dat ik er eentje terug kreeg: 'Maar de zaal zit al vol hoor!'
Wat bleek: Ik was een uur te laat. Ik stapte uit de bus, ik liep naar de overkant van de straat, liep drie meter naar links en stapte weer in de bus naar het station. Ik was vrij pissig op mezelf aangezien ik dit soort dingen wel vaker heb, dat is makkelijk te begrijpen denk ik zelf, en na een 10 minuten lange Spinozistische 'preek' tegenmezelf kon ik er uiteindelijk ook wel weer de lol er van in zien. In de trein terug, was de Ethica uit.
Nu komt nog even mijn boekenverslaving naar boven, ik gebruik het argument 'Mijn Ethica is uit' voor het kopen van twee nieuwe prachtboeken, de vertaalde 'Brieven van het Kwaad' tussen Spinoza en van Blijenbergh door Miriam van Reijen (wat een verademing, wat een verademing!) en 'Minder piekeren over geld' van John Armstrong (uit de 'The School of Life' collectiegeval). Als eerste geef ik, als visualist, een compliment over de uitstraling en ontwerp van alle School of Life boekjes, als tweede wil ik doen opmerken dat ik het nooit helemaal gesnapt het waarom er om een boek met een saaie kaft een losse kaft zit, terwijl de losse kaft ook gewoon geïntregeerd kan worden (In het geval van de Brieven over het Kwaad).
Ik houd der Werlt op de hoogte.
(Op dat moment had ik de Ethica nog niet uit)
'Het jammere van Spinoza's Ethica is dat het geen garantie geeft voor intelligentie, en al helemaal geen wondermedicijn is tegen dyscalculie, ondanks honderden rationalistische en wiskundige stellingen en bewijzen.'
Om een lang verhaal kort te maken:
Op vrijdag krijgen wij colleges, die in twee blokken worden gegeven op een dag. Onze klas is ingedeeld in het blok van 10:45. Nog een blok wordt gegeven om 9:00. Eerst was het plan stiekem binnen te sluipen in de lessen van 9:00, maar door tedoen met mijn scooter werd het toch 10:45. Kwart voor 11. Oftwel: 11.45. Alles netjes ingevoerd in de reisplanner der Nederlandse Spoorwegen en ik reisde vrolijk door met de trein, blij dat ik op tijd was, blij dat ik toch nog even mijn klasgenoten kon zien, die waarschijnlijk dachten dat het me gelukt was om 9:00 toch bij de colleges te zijn. Mijn reis naar die Schule ziet er als volgt uit: 20 minuten scooter, 20 minuten trein en dan 10 minuutjes bus. Het was in de trein dat ik een vrolijk sms'je stuurde naar een klasgenoot: 'Ik kom er aan hoor!'. Het was in de bus, een halte voor de halte waar ik moest uitstappen, dat ik er eentje terug kreeg: 'Maar de zaal zit al vol hoor!'
Wat bleek: Ik was een uur te laat. Ik stapte uit de bus, ik liep naar de overkant van de straat, liep drie meter naar links en stapte weer in de bus naar het station. Ik was vrij pissig op mezelf aangezien ik dit soort dingen wel vaker heb, dat is makkelijk te begrijpen denk ik zelf, en na een 10 minuten lange Spinozistische 'preek' tegenmezelf kon ik er uiteindelijk ook wel weer de lol er van in zien. In de trein terug, was de Ethica uit.
Nu komt nog even mijn boekenverslaving naar boven, ik gebruik het argument 'Mijn Ethica is uit' voor het kopen van twee nieuwe prachtboeken, de vertaalde 'Brieven van het Kwaad' tussen Spinoza en van Blijenbergh door Miriam van Reijen (wat een verademing, wat een verademing!) en 'Minder piekeren over geld' van John Armstrong (uit de 'The School of Life' collectiegeval). Als eerste geef ik, als visualist, een compliment over de uitstraling en ontwerp van alle School of Life boekjes, als tweede wil ik doen opmerken dat ik het nooit helemaal gesnapt het waarom er om een boek met een saaie kaft een losse kaft zit, terwijl de losse kaft ook gewoon geïntregeerd kan worden (In het geval van de Brieven over het Kwaad).
Ik houd der Werlt op de hoogte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten