Ik heb een lichte fobie voor blogs van meisjes die enkel hun outfits op internet posten. Iemand maakte vandaag de opmerking dat tv eigenlijk een best domme bezigheid is. We voerden het korte gesprek met zijn drieën, en iedereen was het eigenlijk wel eens met elkaar. Op de televisie wordt alles in hapklare brokjes voorgeschoteld, je hoeft niet na te denken over wat er nu wordt gezegd en wat er mee wordt bedoeld. Vervolgens merkte iemand op dat wanneer hij naar tv kijkt, hij zich nutteloos voelt. En precies hetzelfde heb ik wanneer ik kijk naar blogfoto's van meisjes die in jurkjes en hippe bloesjes van de H&M artistiek poseren.
Het doet me denken aan wat mijn lerares Verhaal ooit tegen de klas zei, en wat ik waarschijnlijk nooit zal vergeten: Dat je alles maar zo autobiografisch mag maken als je wilt, maar dat je altijd in herinnering moet blijven houden dat er ook mensen zijn die naar je werk kijken. Alles wat je vanuit je 'ik'persoon maakt, moet je uiteindelijk vertalen naar iets wat je als 'maker' maakt.
Nu ben ik me er van bewust dat ook ik niet het interessants ben ter wereld, maar over het feit waarom ik blog heb ik me al eerder uitgesproken. Maar het is zo met de modekiekjes-blogjes dat in het massale aantal van de hoeveelheid van de blogs het 'eigen' en het originele van een bepaalde kledingstijl totaal weg valt. Ook heeft het iets narcistisch, zo van: Kijk hoe leuk ik ben gekleed, ik plaats nu een foto zodat iedereen het kan zien'. Het is zo dat deze blogs gebruikt worden ter inspiratie. Het is niet zo dat ik geen inspiratie krijg van iemand anders zijn kledingstijl. Integendeel - ik ben er gek op mensen te kijken, maar dan op straat. Op straat zijn mensen aan hun lot overgelaten, er is wind, er is regen, er zijn hondendrollen. Op de modekiekjesblogs zie ik vooral veel perfecte meisjes, die er allemaal ervan overtuigd zijn dat ze een heel originele kledingstijl hebben, in een perfecte pose met een mooie smile, in kleding die of heel hip is of heel mooi.
Ik verwijt me zelf nu even dat ik de titel van een prachtig boek kwijt ben. Het betreft een fotoboek van twee Nederlandse fotografen, een heel bekend paar. Zij maakten foto's van mensen met allemaal de zelfde kledingstijl. Wanneer je eens dat boek hebt ingekeken, kom je tot de conclusie dat niemand een eigen stijl heeft, zelfs de artistiekelingen.
Het doet me denken aan wat mijn lerares Verhaal ooit tegen de klas zei, en wat ik waarschijnlijk nooit zal vergeten: Dat je alles maar zo autobiografisch mag maken als je wilt, maar dat je altijd in herinnering moet blijven houden dat er ook mensen zijn die naar je werk kijken. Alles wat je vanuit je 'ik'persoon maakt, moet je uiteindelijk vertalen naar iets wat je als 'maker' maakt.
Nu ben ik me er van bewust dat ook ik niet het interessants ben ter wereld, maar over het feit waarom ik blog heb ik me al eerder uitgesproken. Maar het is zo met de modekiekjes-blogjes dat in het massale aantal van de hoeveelheid van de blogs het 'eigen' en het originele van een bepaalde kledingstijl totaal weg valt. Ook heeft het iets narcistisch, zo van: Kijk hoe leuk ik ben gekleed, ik plaats nu een foto zodat iedereen het kan zien'. Het is zo dat deze blogs gebruikt worden ter inspiratie. Het is niet zo dat ik geen inspiratie krijg van iemand anders zijn kledingstijl. Integendeel - ik ben er gek op mensen te kijken, maar dan op straat. Op straat zijn mensen aan hun lot overgelaten, er is wind, er is regen, er zijn hondendrollen. Op de modekiekjesblogs zie ik vooral veel perfecte meisjes, die er allemaal ervan overtuigd zijn dat ze een heel originele kledingstijl hebben, in een perfecte pose met een mooie smile, in kleding die of heel hip is of heel mooi.
Ik verwijt me zelf nu even dat ik de titel van een prachtig boek kwijt ben. Het betreft een fotoboek van twee Nederlandse fotografen, een heel bekend paar. Zij maakten foto's van mensen met allemaal de zelfde kledingstijl. Wanneer je eens dat boek hebt ingekeken, kom je tot de conclusie dat niemand een eigen stijl heeft, zelfs de artistiekelingen.
Mijn tip aan meisjes die een blog bij houden en daarbij niks beters weten dan er op te zetten wat ze dragen, waar dat vandaan komt en hoe duur dat was: Verbreed de kijk op je wereld eens - er is vast wel meer wat je interesseert dan lapjes stof.
Foto door Richard Avedon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten