Het beste nieuws kwam vandaag via facebook:
Nasrin Sotoudeh heeft na 49 dagen haar hongerstaking beëindigd nadat de autoriteit de reisbeperkingen van haar dochter hebben opgeheven. Dit is geweldig nieuws, omdat een deel van de wereld al zich begon zorgen te maken over haar verslechterende gezondheid. 49 Dagen zonder eten - dat is vreselijk.
Nasrin zit nu al bijna twee jaar in de gevangenis wegens 'propaganda tegen de staat'. In werkelijkheid was ze eerst advocate en verdedigde de rechten van gewetensgevangenen en minderjarige ter dood-veroordeelden. Een vrijlating zit er echter en spijtig nog niet in. Daarom voer ik nu al aardig wat dagen campagne voor de vrijlating van Nasrin, en ook voor Ales Bialiatski:
Ales Bialiatski richtte in 1996 in Wit-Rusland de mensenrechtenorganisatie 'Viasna' op. Hij werd op 4 augustus 2011 gearresteerd en werd veroordeeld tot een straf van 4,5 jaar. De aanklacht: Belastingontduiking. De Wit-Russische regering had de organisatie Viasna terug getrokken uit het systeem waardoor Viasna geen eigen bankrekening meer kon hebben. Als reactie hierop opende Ales bankrekeningen in Litouwen en Polen - wat wordt gezien als belastingontduiking. Op 26 november zijn al de bezittingen van Ales en zijn vrouw in beslag genomen.
Zoals ik al zei, voer ik al aardig wat dagen campagne voor de vrijlating van beiden. Het is me, stom genoeg, nog niet opgekomen om dit ook via blogger te doen. Wat kan je doen?
Binnen vier minuten kan je de petitie tekenen:
http://www.4weeksforfreedom.nl/#main
Daarnaast kan je via Amnesty een gratis actiepakket bestellen, die heb ik nu binnnen.
Het betreft een aantal kaartjes die terug gezonden worden naar het hoofdkantoor van Amnesty zelf (Het kost je 2 NLpostzegels, één voor Ales, één voor Nasrin) en vanuit daar worden ze verstuurd naar de ambassades van respectievelijk Iran en Wit-Rusland. In het pakket zitten ongeveer 2x 25 kaartjes, zodat je ze kan uitdelen aan vrienden of familie. 'Er zit ook een handig brievenbusje bij', aldus Amnesty, maar ik weet niet zo goed of ik die wel handig vind, want die postzegels zijn tegenwoordig best wel duur, en ik ga niet voor iedereen 2x 25 postzegels plakken. Daarnaast zit er nog een kleine poster bij, en stickers die je op je brievenpost kan plakken.
Daarnaast moedigt Amnesty je aan om een 'groetenkaartje' te sturen, al heeft dit weinig invloed op de autoriteiten zelf.
Daarnaast is het altijd geoorloofd een brief (volgens mij staat er ergens een standaardbrief) te schrijven naar de ambassades en te vragen om een goede behandeling en vrijlating van de gevangenen.
http://www.amnesty.nl/4weeksforfreedom
Ik kreeg van veel mensen de volgende kritiek:
1. Waarom voeren ze maar voor 2 mensen actie?
2. Waarom zal het helpen brieven te sturen naar de regeringen daar?
1. Waarom voeren ze maar voor 2 mensen actie? Amnesty voert voor zoveel mogelijk mensen waarvan hun rechten zijn geschonden actie. Dit lukt niet altijd - laatst bereikte me het droevige nieuws dat er een Iraanse blogger gestorven was aan de gevolgen van marteling. Het is niet zo dat Amnesty zich concentreert op 2 mensen. Wel heeft Amnesty een aantal thema's en campagnes waar tijdelijk meer aandacht wordt opgevestigd, want met de grootste druk komt iets sneller voor elkaar dan wanneer je overal een beetje aandacht aan geeft. Ik weet niet of het goed is dat Amnesty nu bijna alleen in het teken staat van Nasrin en Ales, maar ik weet wel dat het goed is om te strijden voor hun vrijheid en de vrijheid van meningsuiting.
2. De brieven en petities worden naar de ambassades gestuurd. Ambassades hebben een meldingsplicht aan de regering van het thuisland: De massale oproepen en brieven kunnen niet worden genegeerd. Een betreffend land past wel op wanneer hij weet dat de ogen van het Westen op ze zijn gericht. Empirische voorbeelden: Na wekenlang actie voeren is er nu het goede nieuws van Nasrin, maar een bekender voorbeeld is die van Ai Weiwei. Ik weet niet of Amnesty voor hem ook zo actief heeft campagne gevoerd, maar Ai Weiwei is nu een van de invloedrijkste kunstenaars ter wereld - tijdens zijn gevangenschap werd hij beter behandeld doordat alle ogen op hem waren gericht.
Zo, nu hoop ik dat ik met dit bericht meer mensen bereik. Ik dank u hartelijk.
Nasrin Sotoudeh heeft na 49 dagen haar hongerstaking beëindigd nadat de autoriteit de reisbeperkingen van haar dochter hebben opgeheven. Dit is geweldig nieuws, omdat een deel van de wereld al zich begon zorgen te maken over haar verslechterende gezondheid. 49 Dagen zonder eten - dat is vreselijk.
Nasrin zit nu al bijna twee jaar in de gevangenis wegens 'propaganda tegen de staat'. In werkelijkheid was ze eerst advocate en verdedigde de rechten van gewetensgevangenen en minderjarige ter dood-veroordeelden. Een vrijlating zit er echter en spijtig nog niet in. Daarom voer ik nu al aardig wat dagen campagne voor de vrijlating van Nasrin, en ook voor Ales Bialiatski:
Ales Bialiatski richtte in 1996 in Wit-Rusland de mensenrechtenorganisatie 'Viasna' op. Hij werd op 4 augustus 2011 gearresteerd en werd veroordeeld tot een straf van 4,5 jaar. De aanklacht: Belastingontduiking. De Wit-Russische regering had de organisatie Viasna terug getrokken uit het systeem waardoor Viasna geen eigen bankrekening meer kon hebben. Als reactie hierop opende Ales bankrekeningen in Litouwen en Polen - wat wordt gezien als belastingontduiking. Op 26 november zijn al de bezittingen van Ales en zijn vrouw in beslag genomen.
Zoals ik al zei, voer ik al aardig wat dagen campagne voor de vrijlating van beiden. Het is me, stom genoeg, nog niet opgekomen om dit ook via blogger te doen. Wat kan je doen?
Binnen vier minuten kan je de petitie tekenen:
http://www.4weeksforfreedom.nl/#main
Daarnaast kan je via Amnesty een gratis actiepakket bestellen, die heb ik nu binnnen.
Het betreft een aantal kaartjes die terug gezonden worden naar het hoofdkantoor van Amnesty zelf (Het kost je 2 NLpostzegels, één voor Ales, één voor Nasrin) en vanuit daar worden ze verstuurd naar de ambassades van respectievelijk Iran en Wit-Rusland. In het pakket zitten ongeveer 2x 25 kaartjes, zodat je ze kan uitdelen aan vrienden of familie. 'Er zit ook een handig brievenbusje bij', aldus Amnesty, maar ik weet niet zo goed of ik die wel handig vind, want die postzegels zijn tegenwoordig best wel duur, en ik ga niet voor iedereen 2x 25 postzegels plakken. Daarnaast zit er nog een kleine poster bij, en stickers die je op je brievenpost kan plakken.
Daarnaast moedigt Amnesty je aan om een 'groetenkaartje' te sturen, al heeft dit weinig invloed op de autoriteiten zelf.
Daarnaast is het altijd geoorloofd een brief (volgens mij staat er ergens een standaardbrief) te schrijven naar de ambassades en te vragen om een goede behandeling en vrijlating van de gevangenen.
http://www.amnesty.nl/4weeksforfreedom
Ik kreeg van veel mensen de volgende kritiek:
1. Waarom voeren ze maar voor 2 mensen actie?
2. Waarom zal het helpen brieven te sturen naar de regeringen daar?
1. Waarom voeren ze maar voor 2 mensen actie? Amnesty voert voor zoveel mogelijk mensen waarvan hun rechten zijn geschonden actie. Dit lukt niet altijd - laatst bereikte me het droevige nieuws dat er een Iraanse blogger gestorven was aan de gevolgen van marteling. Het is niet zo dat Amnesty zich concentreert op 2 mensen. Wel heeft Amnesty een aantal thema's en campagnes waar tijdelijk meer aandacht wordt opgevestigd, want met de grootste druk komt iets sneller voor elkaar dan wanneer je overal een beetje aandacht aan geeft. Ik weet niet of het goed is dat Amnesty nu bijna alleen in het teken staat van Nasrin en Ales, maar ik weet wel dat het goed is om te strijden voor hun vrijheid en de vrijheid van meningsuiting.
2. De brieven en petities worden naar de ambassades gestuurd. Ambassades hebben een meldingsplicht aan de regering van het thuisland: De massale oproepen en brieven kunnen niet worden genegeerd. Een betreffend land past wel op wanneer hij weet dat de ogen van het Westen op ze zijn gericht. Empirische voorbeelden: Na wekenlang actie voeren is er nu het goede nieuws van Nasrin, maar een bekender voorbeeld is die van Ai Weiwei. Ik weet niet of Amnesty voor hem ook zo actief heeft campagne gevoerd, maar Ai Weiwei is nu een van de invloedrijkste kunstenaars ter wereld - tijdens zijn gevangenschap werd hij beter behandeld doordat alle ogen op hem waren gericht.
Zo, nu hoop ik dat ik met dit bericht meer mensen bereik. Ik dank u hartelijk.
Mooi stuk! Amnesty doet zulk goed werk, zonder hen hadden veel te weinig mensen geweten van de moed van Nasrin en Ales en ik geloof echt dat de aandacht voor hen helpt!
BeantwoordenVerwijderen