Hoezee

Mijn luiheid wordt bediend: Een van de mooiste cadeaus gekregen, een Jehova's getuigen-foldertje waar ik eerder over sprak, hoef ik niet meer in te scannen. Hij staat al op internet!

 

Ik zie nu net in dat ik in mijn vorige stukje schreef dat het gras zo groen was zoals in de zomers, maar wanneer de wereld vergaat is het gras zo geel als de zon. Het doet me denken aan een vakantie in Oostenrijk. Er waren glooiende velden vol goude tarwe, en wat had ik daar graag door heen willen rennen. We liepen er langs, en ik reikte mijn hand uit om de gouden koren aan te raken. Ik had verwacht dat het fluweelzacht zal zijn. Niets in minder waar - van God kan je geen liefde terugverwachten - tarwe, bruin of goud, is keihard. Je handen gaan er pijn van doen. Ik weet niet of de eland op het plaatje tussen goud gras of tussen tarwe staat, maar als het het laatste is, dan heb ik hierbij medelijden met de eland.