Ik was iets te laat opgestaan vandaag. Je weet wel, zo wanneer je denkt: Oei, nu moet ik opschieten, dan kom ik nét aan op tijd. Dus ik rende naar beneden om te ontbijten, groette mijn kat, pakte de yoghurt en hoorde een enorm lawaai vanuit de woonkamer komen. Nieuwsgierig liep ik naar de woonkamer terwijl het geluid steeds dichterbij kwam. Wat ik hoorde was een spreeuwtje, die vast zat in onze openhaard/kachel/schouw. Ik opende het deurtje van de kachel en het arme beestje vloog met volle vaart tegen de ramen aan. Ik was alleen thuis, wilde eerst mijn moeder bellen, maar mijn mobiele telefoon was leeg en ondertussen sloop mijn kat op de vogel af. Uit voorzorg voor een moordpartij heb ik Juul het huis uitgetrapt. Het half uur wat daarop volgde was een grote poging het arme beest te vangen. Eerst zachtjes duwend naar de schuifpui toe, maar het beest moest daarvoor zo'n grote weg vliegen dat dat niet ging lukken. Vervolgens heb ik het beestje op een kussentje laten zitten, maar daar vloog hij weer van af. Vervolgens lukte het me na 20 minuten hem te vangen met mijn handen. Het spreeuwtje hijgde - hij was dood op. Mijn kat keek vanuit de andere kant van het raam, alsof hij naar een spannende film keek. Ik liep snel naar de schuifpui toe, besefte me dat het spreeuwtje wonderlijk zacht was, wilde hem neerzetten, maar hij vloog weg. Het hele verhaal had vervolgens één gevolg: Mijn trein had ik wel gemist, dus school ging hem niet worden vandaag. Wel had ik een goede smoes.
Ik heb eergisteren een rekensom opgelost, iets waar ik als een kind zo blij mee was, dat ik het aan zowat de halve klas heb verteld. Gisteren vertelde ik het aan nog een paar mensen, en in mijn eigen geloof dat ik heus wel wat kan heb ik een deel van de les besteed aan het maken van vergelijkingen. Of, eerlijk gezegd, wel geteld 2 vergelijkingen, omdat ik over de eerste al 20 minuten deed om hem helemaal op te lossen. De 2e heb ik niet helemaal opgelost, want rekenen maakt me altijd zo moe en ik had nog een les te gaan. Het blaadje met mijn rekensom bewaar ik:
Ik heb eergisteren een rekensom opgelost, iets waar ik als een kind zo blij mee was, dat ik het aan zowat de halve klas heb verteld. Gisteren vertelde ik het aan nog een paar mensen, en in mijn eigen geloof dat ik heus wel wat kan heb ik een deel van de les besteed aan het maken van vergelijkingen. Of, eerlijk gezegd, wel geteld 2 vergelijkingen, omdat ik over de eerste al 20 minuten deed om hem helemaal op te lossen. De 2e heb ik niet helemaal opgelost, want rekenen maakt me altijd zo moe en ik had nog een les te gaan. Het blaadje met mijn rekensom bewaar ik:
De rode pijl geeft de daadwerkelijke rekensom aan, de uitroeptekens en het blije gezichtje mijn toestand wanneer ik het antwoord had gevonden. Iets minder was dat een klasgenootje het antwoord binnen één minuut had, maar dat kan de pret niet verderven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten