Vandaag is het - ik blijf het liefste binnen maar ja wat moet dat moet - dag. Oftwel: Vandaag is de laatste koninginnedag. Bij het ontbijt keken mijn ouders naar de abdicatie, en ik werd lichtelijk misselijk van het gejuich na de ondertekening (evenals ik misselijk word van de EO op een of andere duistere manier).
Het was volgens mij al duidelijk dat ik Republikein was. Ik ben trouwens ook beroemd, werkelijkwaar, aangezien ik nu met een bescheiden stukje tekst op de voorpagina van een 'jongeren'krant (Het ziet er alleen niet zo uit, eerder voor een nog jongere doelgroep) sta over mijn wens tot een gekozen vertegenwoordiger voor ons land. Beroemd, zeg ik, er staan nu dagelijks massa's aan mijn deur om een handtekening. Njet. Op een of andere manier ligt er een groot taboe op het Republikein zijn. Thuis praten of discussieren we er niet echt over. Ik liet mijn oude vriendinnen het stukje lezen, de avond hebben we er niet meer over gepraat. Vandaag ga ik naar Utrecht toe, in het wit, om de mensen in het wit in Amsterdam steun te betuigen.
Nu heb ik opzich weinig problemen met ons Koningshuis. Het lijken me aardige lui, waarachtig. Waar ik me echter zorgen om maak is dat ik niet kan controleren wat ze zeggen of doen in het buitenland. Naast lieve staatsbezoeken aan democratieën vind je ze namelijk ook wel eens in kleine oliestaten, vriendelijk lachend (Of, volgens LuckyTV: Now we watch torture in torture room). Ik uitte mijn twijfel over zulks bezoeken tegenover vrienden. Die daarop zeiden: Maar de koningin vertegenwoordigt onze democratie! Dat is de onschuldigheid zelf. Toch blijft het knagen. Het koningshuis heeft zoveel informele macht en invoed dat het onlogisch is te denken dat de koningin alleen voor thee en koffie en een klein beetje, in mooie woorden en veel diplomatie ingepakte democratie te vertegenwoordigen.
Zo lazen we al in de krant dat Willem-Alexander, nu onze nieuwe koning, zijn naam verleend aan een project dat indirect grond van de Palestijnen afpakt. Nu kan ik onze koning naar niet echt op aanspreken. Wel kennen we ook allemaal de banden van het koningshuis met grote bedrijven als Shell. Shell blijft een van de heikele punten. Als ik zo de Republikeinse forums (fora?) afga, dan kan het Koningshuis maar beter snel afstand doen van die organisatie. Ik zie hier trouwens ook op een zefde forum een prent staan van de gebroeders de Wit die gevangen worden genomen. Verder nog een prentje met daarop: Geen woning geen Koning. Stiekem ben ik het daar nog steeds mee eens, alleen is de woningnood in combinatie met studiekosten en reiskosten iets voor de overheid.
Eergisteren en gisteren heb ik in één ruk de biografie van Adriaan (daarbij ook Johannes) Koerbagh gelezen. Het blijft een mooi staaltje tekst, dat boek, en de kennis die ik er mee verkreeg wekte bij mij nog meer honger op.
Ik lees nu net op trouw.nl dat al 2 betogers zijn meegenomen door de politie, o.a. de bekende Joanna (van het bord). Nu wekt me dat zorgen, aangezien we toestemming hebben gekregen vredig te demonstreren. We zien wel hoe de dag loopt.
Het was volgens mij al duidelijk dat ik Republikein was. Ik ben trouwens ook beroemd, werkelijkwaar, aangezien ik nu met een bescheiden stukje tekst op de voorpagina van een 'jongeren'krant (Het ziet er alleen niet zo uit, eerder voor een nog jongere doelgroep) sta over mijn wens tot een gekozen vertegenwoordiger voor ons land. Beroemd, zeg ik, er staan nu dagelijks massa's aan mijn deur om een handtekening. Njet. Op een of andere manier ligt er een groot taboe op het Republikein zijn. Thuis praten of discussieren we er niet echt over. Ik liet mijn oude vriendinnen het stukje lezen, de avond hebben we er niet meer over gepraat. Vandaag ga ik naar Utrecht toe, in het wit, om de mensen in het wit in Amsterdam steun te betuigen.
Nu heb ik opzich weinig problemen met ons Koningshuis. Het lijken me aardige lui, waarachtig. Waar ik me echter zorgen om maak is dat ik niet kan controleren wat ze zeggen of doen in het buitenland. Naast lieve staatsbezoeken aan democratieën vind je ze namelijk ook wel eens in kleine oliestaten, vriendelijk lachend (Of, volgens LuckyTV: Now we watch torture in torture room). Ik uitte mijn twijfel over zulks bezoeken tegenover vrienden. Die daarop zeiden: Maar de koningin vertegenwoordigt onze democratie! Dat is de onschuldigheid zelf. Toch blijft het knagen. Het koningshuis heeft zoveel informele macht en invoed dat het onlogisch is te denken dat de koningin alleen voor thee en koffie en een klein beetje, in mooie woorden en veel diplomatie ingepakte democratie te vertegenwoordigen.
Zo lazen we al in de krant dat Willem-Alexander, nu onze nieuwe koning, zijn naam verleend aan een project dat indirect grond van de Palestijnen afpakt. Nu kan ik onze koning naar niet echt op aanspreken. Wel kennen we ook allemaal de banden van het koningshuis met grote bedrijven als Shell. Shell blijft een van de heikele punten. Als ik zo de Republikeinse forums (fora?) afga, dan kan het Koningshuis maar beter snel afstand doen van die organisatie. Ik zie hier trouwens ook op een zefde forum een prent staan van de gebroeders de Wit die gevangen worden genomen. Verder nog een prentje met daarop: Geen woning geen Koning. Stiekem ben ik het daar nog steeds mee eens, alleen is de woningnood in combinatie met studiekosten en reiskosten iets voor de overheid.
Eergisteren en gisteren heb ik in één ruk de biografie van Adriaan (daarbij ook Johannes) Koerbagh gelezen. Het blijft een mooi staaltje tekst, dat boek, en de kennis die ik er mee verkreeg wekte bij mij nog meer honger op.
Ik lees nu net op trouw.nl dat al 2 betogers zijn meegenomen door de politie, o.a. de bekende Joanna (van het bord). Nu wekt me dat zorgen, aangezien we toestemming hebben gekregen vredig te demonstreren. We zien wel hoe de dag loopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten