Ik leef! Na 2 en een halve dag afzien zonder internet heb ik eindelijk weer contact met de buitenwereld.
-
En ik leef - en hoe. Al mijn wensen zijn uitgekomen! Ik ben super, tja, content met mijn kamer (Ik ontbijt in de ochtendzon, beter kan niet), ik fiets vijf minuutjes naar de mooiste school ter wereld. Er loopt het schoonste volk rond hier, ik kijk mijn ogen uit aan de hoeveelheid aantrekkelijkheid.
De stad is de fijnste stad ooit - de mensen zijn hier zo vriendelijk. Veel studenten lopen er nog niet rond, dat komt pas rond volgende week. Mijn medestudenten zijn daarentegen echt super. Positief als ik ben vind ik iedereen nu al aardig. Ik heb een aantal zeer bewonderingswaardige personen ontmoet die allemaal de moeite waard zijn. En hoewel Belgen van nature verlegen zijn en ik ook, gaat het contact leggen vrij goed. De eerste dag zat er al een jongeman (van instrumentenbouw) naast me waar ik veel aan heb gehad.
Ik ben zojuist wel al verdwaald - in de regen op de fiets zonder jas - maar dat kan de pret niet bederven. Ik ben nog nooit in zo'n gelukkige, doch, stabiele en rustige toestand geweest. Ze zijn zo fijn in gesprekken, Belgen. Een stilte is niet erg.
Voor me hangen mijn lievelingskaartjes, een kaartje van het Haagse portret van Spinoza - gekregen van Miriam van Reijen, het lieve kerstkaartje gekregen van knol en daarnaast nog het kaartje, ooit gekregen van mijn oom en tante voor mijn 14e/15e verjaardag, met daarop een schilderij van Jawlensky - het kaartje waar mijn grote passie voor kunst mee begonnen is. Daaronder hangen twee uitgeknipte stukjes uit de Nederlandse Canon (gekregen van mijn geschiedenisdocent toen ik 15 was) met mijn twee grote voorbeelden: Aletta jacobs en natuurlijk onze beste Benedictus de Spinoza.
Eigenlijk alles wat ik zocht denk ik nu hier gevonden te hebben - ik heb ontzettend zin in de lessen volgende week.
-
En ik leef - en hoe. Al mijn wensen zijn uitgekomen! Ik ben super, tja, content met mijn kamer (Ik ontbijt in de ochtendzon, beter kan niet), ik fiets vijf minuutjes naar de mooiste school ter wereld. Er loopt het schoonste volk rond hier, ik kijk mijn ogen uit aan de hoeveelheid aantrekkelijkheid.
De stad is de fijnste stad ooit - de mensen zijn hier zo vriendelijk. Veel studenten lopen er nog niet rond, dat komt pas rond volgende week. Mijn medestudenten zijn daarentegen echt super. Positief als ik ben vind ik iedereen nu al aardig. Ik heb een aantal zeer bewonderingswaardige personen ontmoet die allemaal de moeite waard zijn. En hoewel Belgen van nature verlegen zijn en ik ook, gaat het contact leggen vrij goed. De eerste dag zat er al een jongeman (van instrumentenbouw) naast me waar ik veel aan heb gehad.
Ik ben zojuist wel al verdwaald - in de regen op de fiets zonder jas - maar dat kan de pret niet bederven. Ik ben nog nooit in zo'n gelukkige, doch, stabiele en rustige toestand geweest. Ze zijn zo fijn in gesprekken, Belgen. Een stilte is niet erg.
Voor me hangen mijn lievelingskaartjes, een kaartje van het Haagse portret van Spinoza - gekregen van Miriam van Reijen, het lieve kerstkaartje gekregen van knol en daarnaast nog het kaartje, ooit gekregen van mijn oom en tante voor mijn 14e/15e verjaardag, met daarop een schilderij van Jawlensky - het kaartje waar mijn grote passie voor kunst mee begonnen is. Daaronder hangen twee uitgeknipte stukjes uit de Nederlandse Canon (gekregen van mijn geschiedenisdocent toen ik 15 was) met mijn twee grote voorbeelden: Aletta jacobs en natuurlijk onze beste Benedictus de Spinoza.
Eigenlijk alles wat ik zocht denk ik nu hier gevonden te hebben - ik heb ontzettend zin in de lessen volgende week.
Dit is nu het bed waar ik echt niet uit kan komen, zo hemels slaapt het.
Wat fijn, dit alles!
BeantwoordenVerwijderen