dinsdag 7 augustus 2012

Aan bakkie. (geschreven gisteren in de trein naar Utrecht)

Lieve en beste bakkie,

Als eerste wil ik zeggen dat het me vreselijk spijt. Och bakkie, de jaren zijn zo snel voorbij gegaan, die twee jaar samen zijn voorbij gevlogen (of gefietst).
Toch vrees ik dat wij elkaar minder gaan zien, en dat ik je misschien zelf ook wel in de steek laat.
Bakkie, jij was mijn beste vriend, mijn vertrouweling en redder in nood. Nooit liet je me in de steek. Ik moet toegeven dat ik altijd wat ontroerd was wanneer ik van een lange werkdag in de bus terug naar huis zat, en jij stond daar, klaar om me weer naar huis te brengen. Maar toch, nee, ik zeg het met tegenzin, ben ik vreemd gegaan. Zeer onschuldig, eerst, maar een certificaat theorie van een brommerexamen, ja, dat is al het begin. Ik heb mijn toekomstige chauffeur al ontmoet, hij is wat lomp maar wel blits rood. En ja, je kent hem al. Hij stond al die jaren naast je in de garage. Straks wanneer ik ben overgestapt zie ik je waarschijnlijk alleen nog daar. Misschien groet ik je nog wel, ja, vast wel. En misschien wil je me nog wel eens brengen naar de supermarkt.
Bakkie, ik wil je bedanken.
Voor al die keren dat je sleutels kwijt waren maar dat ik ze altijd weer vond (althans, altijd...). Die keren dat ik met zwaar bepakte lading aan kwam zetten en jij niet verlegen was alle kilo's op je te nemen. Je hebt me overal gebracht, door wind, sneeuw en regen, van de supermarkt tot school tot de nachten waarin je me weer veilig thuis bracht. Ook wil ik je bedanken voor de vrienden die ik dankzij jou heb gemaakt, bakkie. Je was, bent en blijft tijdloos en bloedmooi. Je mag trots zijn op de vele complimentjes die je hebt gekregen die twee jaar. Mijn nieuwe minnaar heeft dat veel minder. De mensen zijn ook verbaasd hoor, over de affaire. Ze vinden dat wij onafscheidelijk zijjn. Maar bakkie, tijden veranderen. En onze relatie zal steeds minder stabiel worden. Bakkie, ik neem geen afscheid van je, ik zal altijd van je blijven houden, maar ik hoop dat je het begrijpt.

Voor altijd,

je trouwe bestuurder door wind, sneeuw en regen,

Lotte.


Bakke en ik in betere tijden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten