't Rijks

1. Het lukte me er voor te staan na geduldig wachten in een soort van op een file-lijkend rijtje: Het melkmeisje van Vermeer.

2. Het onzichtbare glas van een portret van Frans Hals. 

3. Ik heb met een enorme glimlach gestaan voor het huwelijksportret van Frans Hals. Vooral de broek. De broek! De broek van de geschilderde meneer is als verboden. Die omtreklijnen! Die dikke lijnen, alsof je een schilderij van Cézanne aanschouwt, en dat in combinatie met die hand en het kant, in volle precisie geschilderd. Die man was een waar genie, een waar genie.

4. Een hand van de Staalmeesters van Rembrandt.

5. De handen van het Joodse Bruidje van Rembrandt, echt, die verf, hoe lang heeft dat moeten drogen? En dan het kleed van die man, met alle liefde zacht geboetseerd. 

6 & 7. Ik heb mijn tranen nog net weten te bedwingen: Het portret van Jan Six door Rembrandt. Waar ik heel blij mee was, was dat het museum vol was met onwetende auslanders, die in rijen voor het melkmeisje enz. stonden, maar voor dit schilderij was het nagenoeg bijna leeg. Dus ik heb er 2x 3 minuten voor gestaan, de eerste keer sprongen de tranen in mijn ogen, die ik wist te bedwingen, de 2e keer sprongen ze weer. Ik heb voornamelijk gehuild om het stuk wat ik hier in detail gefotografeerd heb. De geboetseerde hand met het   , niet zozeer fijn geschilderde maar juist grof - de meest wonderbaarlijkste beslissingen ooit -, stukje stof van zijn mouw. Het is van een wonderbaarlijke zachte stof, dat kleed, zijde, dat, wanneer Six stil zal staan, weer naar beneden zal vallen, maar door de handeling vliegt het licht op. Abominabel. Ik zal zeggen:  Wees er snel bij, want het schilderij gaat binnen een maand (denk ik) weer terug naar de eigenaar. 

8. De suppoost keek mij steeds wantrouwend aan en ik geef haar gelijk: Ik was meer geïnteresseerd in een foto van haar dan in een foto van de nachtwacht, die de wereld al zo vaak besproken heeft . 

C'est ça!